Әскери қызметшілер мен олардың отбасы мүшелерінің мәртебесі және оларды әлеуметтік қорғау туралы 1993 жылғы 20 қаңтардағы № 1901-XII Қазақстан Республикасының Заңы (2011.22.07. берілген өзгерістер мен толықтыруларымен) (күші жойылды)

Әскери қызметшiлер мен олардың отбасы мүшелерiнiң мәртебесi және оларды әлеуметтiк қорғау туралы
1993 жылғы 20 қаңтардағы № 1901-XII Қазақстан Республикасының Заңы

(2011.22.07. берілген өзгерістер мен толықтыруларымен)

ҚР 2012 жылғы 16 ақпандағы № 561-ІV Заңымен күші жойылды

Әскери қызметшiлердiң мәртебесi және әлеуметтiк қорғалуы Қазақстан Республикасының Контституциясымен, осы Заңмен, басқа да заң актілерімен, соның iшiнде Қазақстан Республикасы қатысатын халықаралық құқылық актiлермен белгiленедi.

Осы заңда қызметшiлердiң құқықтары, бостандықтары, әскери борышын атқару кезіндегі мiндеттерi мен жауапкершiлiгi белгiленiп, оларды әлеуметттiк қорғау жөніндегі мемлекеттік саясаттың алғашқы негiздерi айқындалады.

1 Бөлiм. Жалпы ережелер

ҚР 19.10.93 ж. № 2453 Заңымен 1-бап өзгертілді; ҚР 08.07.03 ж. № 478-II Заңымен 1-бап жаңа редакцияда (бұр. ред. қара); 2007.22.05. № 255-III ҚР Заңымен 1-бап өзгертілді (бұр. ред. қара)

1-бап. Әскери қызметшiлер және әскери қызмет

Қазақстан Республикасының Қарулы Күштерінде, басқа да әскерлері мен әскери құралымдарында әскери қызмет атқаратын Қазақстан Республикасының азаматтары әскери қызметшілер болып табылады.

Оларға шақыру немесе келісімшарт бойынша әскери қызмет өткеретін әскери қызметшілер, сондай-ақ әскери жиындарға шақыру кезеңіндегі әскери міндеттілер жатады.

Әскери қызметшiлер әскери қызмет мiндеттерiн атқару кезiнде мемлекеттiң қорғауында болады. Олар әскери жарғыларға сәйкес өздерiне бастық болып табылатын адамдарға ғана бағынады және олардың қызметтiк iсiне араласуға басқа ешкiмнiң құқығы жоқ.